تولدی بی‌تکرار – تولید محتوای کنکاش

دومین بحران بزرگ دنیا در دهه آینده کم‌آبی است. در حال حاضر، کشورهای زیادی با این چالش دست و پنجه نرم می‌کنند و آن را به‌وضوح تجربه کرده‌اند. کشورهای معدنی و صنعتی بزرگ مانند استرالیا و آمریکا، پس از این تجربه تلخ، سیاست‌هایی برای مقابله با آن در آینده اتخاذ کرده‌اند. به دلیل موقعیت جغرافیایی، ایران کشوری گرم و خشک محسوب می‌شود و صنایع معدنی آن عمدتا در جنوب شرقی و در کانون بحرانی آب قرار دارند، صنایعی که بر اساس سیاست‌های کلان کشور، در آینده‌ای نه‌چندان دور باید جایگزین اقتصاد نفتی شوند. کمبود آب چالشی اساسی در این مسیر است. راه‌حل ارائه‌شده برای حل این چالش، پروژه شیرین‌سازی آب خلیج فارس و انتقال آن به صنایع معدنی و فلزی جنوب شرق کشور است. این پروژه یکی از بزرگ‌ترین پروژه‌های کشور پس از انقلاب اسلامی به حساب می‌آید. این پروژه، با ایجاد ظرفیت بسیار بزرگ انتقال آب شیرین به شرکت‌های بزرگ معدنی در راستای تامین آب مورد نیاز تولید محصولات معدنی، فرصتی تاریخی پیشِ‌روی معادن بزرگ داخلی قرار داده است تا بتوانند جایگاه صنایع معدنی و فلزی، به‌خصوص صنعت فولاد کشور را در سطح بین‌المللی ارتقا دهند. قطعا دسترسی کافی به آب مورد نیاز شرکت معدنی و صنعتی گل‌گهر تحقق اهداف برنامه «گل‌گهر 2030» را تسهیل خواهد کرد.
بحران آب شیرین بحرانی جدی در کره زمین است که اگر راهکاری برای حل آن جست‌وجو نشود، می‌تواند عاملی برای جنگ‌های احتمالی در آینده باشد. در حال حاضر، نزدیک به 3‌ درصد کل‌ آب‌های جهان به آب شیرین تعلق دارد و حدود یک درصد از آن به‌راحتی قابل دسترس است و مابقی، به صورت کوه‌های بزرگ یخی، دسترس‌ناپذیرند. با این حال، حدود 30 درصد از ذخایر آب‌ شیرین در زیر زمین قرار گرفته است که دسترسی به آن بدون چالش‌ نیست.

بحران آب در ایران

ایران، به عنوان یک سرزمین گرم و خشک، حدود یک دهه است که بحران آب را به طور واقعی تجربه می‌کند و تداوم این موضوع در بلندمدت می‌تواند زمینه‌ساز چالش‌های اقتصادی فراوان شود. کاهش باران، خشکسالی‌های مداوم، استفاده بیش‌ازحد از آب‌های زیرزمینی، ساخت ‌سد، رشد جمعیت و روش‌های آبیاری غیراستاندارد در کشاورزی از جمله عوامل دخیل در ایجاد بحران آب به حساب می‌آیند. خشک شدن تالاب‌ها و رودخانه‌ها، فرونشست زمین در نقاط مختلف، پدیدار شدن ریزگردها، فرسایش خاک و بسیاری موارد دیگر را می‌توان از نتایج فاجعه‌بار بحران کنونی آب شیرین تلقی کرد.
بر اساس پیش‌بینی بسیاری از کارشناسان زیست‌محیطی، تا سال 2030 نزدیک به یک میلیارد نفر از جمعیت کره زمین، به دلیل بحران و کمبود اساسی آب شیرین، ناچار به ترک خانه و مهاجرت به مناطق قابل سکونت می‌شوند. با ادامه روند فعلی بحران آب در جهان، شرایط ایران از بحرانی‌تر شدن وضعیت کنونی آب طی سی سال آینده خبر می‌دهد، به طوری که پیش‌بینی می‌شود طی دهه‌های آینده، حدود 70 درصد از جمعیت ایران ناچار به مهاجرت به مناطق دارای آب شیرین می‌شوند.

صنایع معـدنی و پروژه انتقـال آب خلیـج فارس

بحران آب شیرین در سه استان جنوبی هرمزگان، کرمان و یزد آسیب‌هایی بسیار جدی به بخش صنعتی و معدنی وارد کرده است. نیاز صنایع این سه استان، به‌خصوص صنایع معدنی و فلزی، به آب شیرین آغازگر راهی بود که بر اساس آن، ایده شیرین‌سازی آب خلیج فارس و انتقال آن به سه استان جنوبی کشور شکل گرفت. شرکت‌های معدنی و صنعتی گل‌گهر، ملی صنایع مس ایران و چادرملو سه شرکت بزرگ معدنی در کشور و از سرمایه‌گذاران و متولیان اصلی پروژه شیرین‌سازی آب خلیج فارس و انتقال آن به صنایع سه استان مذکور به حساب می‌آیند. این سه شرکت، با تاسیس شرکت تامین و انتقال آب خلیج فارس به صورت مشترک، زمینه تهیه و تامین بودجه راه‌اندازی این پروژه را کلید زدند.
پروژه انتقال آب خلیج فارس به شرکت‌های بزرگ معدنی در استان‌های جنوب شرق کشور از سال 1392 و با کسب مجوز از ارگان‌های داخلی شامل وزارت نیرو، وزارت راه و شهرسازی، سازمان محیط زیست و منابع طبیعی و آبخیزداری، شرکت ملی گاز، مدیریت اراضی، توسعه راه‌های ایران، سازمان شیلات، پدافند غیرعامل و سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، شروع به کار کرد. این طرح به دو بخش تقسیم شد: آبگیری از خلیج فارس و شیرین‌سازی توسط شرکت مهندسی توسعه آب آسیا؛ اجرای ایستگاه‌های پمپاژ و خطوط انتقال از سایت شیرین‌سازی بندرعباس تا سیر‌جان، مس سرچشمه، اردکان یزد و چادرملو توسط شرکت تامین و انتقال آب خلیج فارس.
از منظر جغرافیایی، سه فاز این طرح حدود 820 کیلومتر به عرض 30 متر است که از 35 کیلومتری شهر بندرعباس آغاز می‌شود و در ادامه از مسیر شهرهای فین و حاجی‌آباد به گل‌گهر در شهر سیرجان می‌رسد و سپس از آنجا به معادن مس سرچشمه در شهر رفسنجان، صنایع فولادی اردکان و در نهایت، معادن چادرملو در استان یزد متصل می‌شود.
عملیات انتقال آب خلیج فارس به صنایع معدنی و فلزی سه استان جنوبی کشور شامل پروژه نمک‌زدایی آب دریا و خطوط انتقال آب از سایت شیرین‌سازی است. علاوه بر این، انتقال آب طی این مسیر از ایستگاه‌های پمپاژ، مخازن تعادلی، پست‌های برق، خطوط شبکه برق و لوله‌گذاری نیز شکل می‌گیرد.
در فاز نخست راه‌اندازی این طرح، علاوه بر تامین آب صنعتی مصرفی شرکت‌ معدنی و صنعتی گل‌گهر به میزان 45 میلیون متر مکعب در سال، شرکت ملی صنایع مس ایران در سرچشمه به میزان 40 میلیون متر مکعب در سال و شرکت معدنی و صنعتی چادرملو به میزان 30 میلیون متر مکعب در سال، 15 میلیون متر مکعب در سال برای سایر مصارف و شرب در مسیر این خط و 50 میلیون متر مکعب در سال برای استان هرمزگان اختصاص داده خواهد شد. ظرفیت تولید و انتقال آب شیرین در فاز نخست 180 میلیون متر مکعب در سال است. اجرای فاز نخست پروژه طرح شیرین‌سازی و انتقال آب خلیج فارس به صنایع معدنی و فلزی سه استان جنوب کشور در مراحل پایانی خود قرار دارد. با اجرای دو فاز دیگر، ظرفیت تولید و انتقال آب شیرین به 600 میلیون متر مکعب در سال افزایش خواهد یافت.
طرح شیرین‌سازی و انتقال آب خلیج فارس دارای ویژگی‌های مختلفی است که تامین آب پایدار در سه استان هدف از جمله اولویت‌های نخست آن محسوب می‌شود. از دیگر ویژگی‌های این طرح می‌توان به این موارد اشاره کرد: ایجاد زیرساخت بیش از سه‌برابر ظرفیت در کنار هدایت بخشی از منابع مالی به طرح‌های زیربنایی، آزادسازی و احداث 820 کیلومتر جاده قابل دسترس، ظرفیت‌سازی داخلی با عقد قرارداد با 194 سازنده داخلی و 21سازنده خارجی، ایجاد اشتغال مستقیم و غیرمستقیم برای 16 هزار نفر همراه با جلوگیری از موج مهاجرت از استان‌های مذکور، تاثیر مثبت انتقال آب بر محیط زیست شرق و جنوب شرق ایران و کنترل و جلوگیری از برداشت‌ آب‌های زیرزمینی.‌
پروژه شیرین‌سازی آب خلیج فارس و انتقال آن به صنایع معدنی و فلزی سه استان جنوب شرقی کشور در سه قطعه تهیه و طراحی شده است که بخش عمده‌ این طرح عملیاتی شده و بخشی نیز در حال انجام است. جزئیات این سه قطعه به‌اختصار تشریح می‌شود.

قطعه اول (از سایت شیرین‌سازی بندرعباس تا معدن گل‌گهر سیرجان)

گل‌گهر، به عنوان یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های معدنی ایران که بیشترین میزان تولید سنگ‌آهن کشور را در اختیار دارد، برای رسیدن به چشم‌انداز تولید 25 میلیون تن کنسانتره، 23 میلیون و 500 هزار تن گندله، 5 میلیون و 300 هزار تن فولاد و تحقق برنامه‌های چشم‌انداز 2030، نیاز اساسی و مبرم به آب شیرین دارد. از طرف دیگر، با توجه به اینکه انتقال محصولات کنسانتره و گندله به جوار دریا از جنبه اقتصادی به‌صرفه نیست، بهترین راه این بود که طرح شیرین‌سازی آب خلیج فارس و انتقال آن به این معدن بزرگ محقق شود.
برای تحقق این طرح در قطعه نخست، ابتدا آب از تاسیسات نمک‌زدایی شهر بندرعباس تحویل گرفته می‌شود و سپس پمپاژ آن از طریق خط انتقال لوله‌های فولادی به قطر یک هزار و 600 میلی‌متر به سمت معدن بزرگ گل‌گهر در شهر سیرجان صورت می‌گیرد.
واحدهای شیرین‌سازی آب خلیج فارس به چهار بخش تقسیم می‌شوند: واحد پیش‌تصفیه (تزریق مواد شیمیایی، ساختمان معلق‌سازی ذرات نامحلول و ساختمان فیلترهای شنی دوگانه)، سیستم‌های اصلی نمک‌زدایی، واحد پس‌تصفیه و واحد مترینگ. در فاز اول این طرح، دو واحد آب‌شیرین‌کن وجود دارد که واحد نخست، با ظرفیت 200 هزار متر مکعب در روز، تقریبا تکمیل شده است. همچنین پیشرفت فیزیکی واحد دوم، که 200 هزار متر مکعب در روز ظرفیت دارد، به 25 درصد می‌رسد. در فاز دوم، ظرفیت شیرین‌سازی با اضافه شدن یک واحد 200 هزار متر مکعبی در روز، به 600 هزار متر مکعب در روز افزایش خواهد یافت. با اجرای دو طرح 200 هزار متر مکعبی در روز در فاز سوم این طرح، کل ظرفیت شیرین‌سازی به یک میلیون متر مکعب در روز خواهد رسید.
علاوه بر این، آب شیرین تولیدشده، برای ذخیره‌سازی، به مخازن بزرگ ساخت داخل انتقال داده خواهد شد. مخازن در این طرح بزرگ به سه بخش مخازن تعادلی RO، تعادلی R1 و گل‌گهر تقسیم‌بندی می‌شوند. مخزن تعادلی RO در کیلومتر 53 قطعه اول با حجم 10 هزار متر مکعب، مخزن تعادلی R1 در کیلومتر 145 با حجم 20 هزار متر مکعب و مخزن گل‌گهر در کیلومتر 299 با حجم 45هزار متر مکعب احداث و نصب شده است.
تامین، اجرا و نصب تاسیسات زیربنایی سایت آب‌شیرین‌کن بندرعباس، شامل توزیع آب آشامیدنی، شبکه جمع‌آوری فاضلاب، شبکه آب‌رسانی فضای سبز، شبکه آتش‌نشانی، شبکه توزیع برق و احداث ساختمان‌های صنعتی، بیش از 40 درصد پیشرفت فیزیکی داشته است.
پست برق 11/33/63 کیلوولت GIS آب‌شیرین‌کن پروژه مذکور، به منظور تامین برق مصرفی این سایت، در زمینی به مساحت 6 هزار متر مربع در سایت آب‌شیرین‌کن بندرعباس و با استفاده از تکنـولوژی Gas Insulated Substation، پیشرفت فیزیکی 100 درصدی داشته است.
ارتفاع پمپاژ کل قطعه اول، 2 هزار و 400 متر واحد ستون آب است؛ آب توسط هفت ایستگاه‌، پمپاژ می‌شود. هر ایستگاه پمپاژ قطعه نخست شامل شش الکتروپمپ با ظرفیت هر پمپ 9/0 متر مکعب در هر ثانیه و قدرت پنج مگاوات است. توان مورد نیاز در هر ایستگاه پمپاژ 21 مگاوات و نهایتا توان مورد نیاز در کل پروژه 147 مگاوات است. همچنین مصرف سالانه انرژی در این بخش حدود یک میلیون و 185 هزار مگاوات ساعت طی کارکرد 24ساعته در 335 روز خواهد بود. علاوه بر این، تعداد و حجم مخازن مکش تعادلی به تعداد نُه واحد با حجم کل 185 هزار متر مکعب جزو عملیات آغازین در قطعه نخست به حساب می‌آید.
عملیات لوله‌گذاری در نُه کیلومتر ابتدایی این پروژه، به علت مجاورت با دریا و عبور از دو مسیر رودخانه و راه‌آهن شهر بندرعباس، بسیار پیچیده‌تر‌ و سخت‌تر از پیش‌بینی‌ها به پایان رسیده است. با این حال، لوله‌گذاری پس از طی مسافت چهارده و پانزده کیلومتر به ایستگاه شماره 2 و 3 می‌رسد و در حدِفاصل ایستگاه‌های شماره 3 تا 4 (به علت سنگی بودن منطقه با ایجاد حدود 40 متر ترانشه به طول 43 کیلومتر) امتداد پیدا می‌کند و تا ایستگاه شماره 4 تداوم می‌یابد. سپس خط لوله با گذر از رودخانه نارکان و اتوبان بندرعباس به سیرجان، از ارتفاعات سنگی در منطقه تنگه زاغ عبور می‌کند و به ایستگاه شماره 5 در کیلومتر 202 می‌رسد. پس از آن، خط لوله از طریق تونلی در منطقه حاجی‌آباد ادامه می‌یابد و به ایستگاه شماره 6 در کیلومتر 225 می‌رسد. خط لوله آب با عبور از راه‌آهن سیرجان به بندرعباس، وارد ایستگاه 7 در کیلومتر 254 می‌شود و در نهایت، پس از طی مسافتی حدود 45 کیلومتر در ایستگاه 7، به مخزن 45 هزار متر مکعبی گل‌گهر انتقال داده می‌شود.
علاوه بر این، احداث پست برق 63/230کیلوولت بندرعباس، احداث پست برق 132/400 کیلوولت رضوان واقع در 45 کیلومتری و پست‌های برق 11/132 کیلووات ایستگاه‌های پمپاژ در ایستگاه‌های 2 تا 7 قطعه اول پیشرفت فیزیکی 100 درصدی داشته است.
انتقال برق به میزان حدود 150 کیلومتر در خطوط 400، 230، 132 و 63 کیلوولت توسط پیمانکاران بخش‌های مختلف اجرا شده است. خط انتقال برق 132 کیلوولت به طول 130کیلومتر نیز همچنان در مرحله اجرا قرار دارد. همچنین حدود یک هزار و 100 کیلومتر خط فیبر نوریCore 12& 14 در حدِفاصل بندر پل تا مخزن گل‌گهر احداث شده است که گزارش‌ها از پیشرفت فیزیکی 8/99درصدی آن خبر می‌دهند.‌

بر اساس پیش‌بینی بسیاری از کارشناسان زیست‌محیطی، تا سال 2030 نزدیک به یک میلیارد نفر از جمعیت کره زمین، به دلیل بحران و کمبود اساسی آب شیرین، ناچار به ترک خانه و مهاجرت به مناطق قابل سکونت می‌شوند

قطعه دوم (از گل‌گهر سیرجان تا مس سرچشمه)

اکتشافات جدید در مجتمع مس سرچشمه (با دارا بودن یکی از بزرگ‌ترین معادن روباز جهان) نشان می‌دهند که حدود دو میلیارد تن ماده معدنی در این منطقه وجود دارد. بنابراین، برای پیشبرد برنامه‌های توسعه‌ای مجتمع سرچشمه به منظور اکتشافات جدید، وجود آب ضروری است. آب عاملی حیاتی برای فعالیت و توسعه این معدن بزرگ مس است. به همین منظور، برای تامین 40 میلیون متر مکعب آب مورد نیاز سالانه این مجتمع به منظور عملیات فرآوری، قطعه دوم پروژه آب‌شیرین‌کن خلیج فارس و خط لوله انتقال آن از مخزن گل‌گهر به مجتمع سرچشمه کلید خورد.
قطعه دوم شامل خط انتقال لوله با طول 150کیلومتر و چهار ایستگاه پمپاژ به حدِفاصل مخزن معدن گل‌گهر تا مجتمع مس سرچشمه است. تعداد ایستگاه‌های پمپاژ قطعه دوم، چهار ایستگاه است. تعداد الکتروپمپ‌های ایستگاه 1 تا 3، شامل شش دستگاه است که یک الکتروپمپ آن رزرو محسوب می‌شود. تعداد الکتروپمپ‌های در حال کار ایستگاه 4 شامل سه پمپِ در حال کار و یک پمپِ رزرو است. ارتفاع کل پمپاژ حدود یک هزار و 300متر ستون آب در چهار مرحله است. همچنین ظرفیت کل پمپ در هر ایستگاه به حدود سه هزار لیتر در ثانیه می‌رسد. قدرت هر موتور در ایستگاه شماره 1، 5/2مگاوات و در ایستگاه‌های شماره 2 تا 4، 7/2مگاوات و توان مورد نیاز در کل پروژه حدود 48مگاوات است.
علاوه بر این، انرژی مصرفی سالانه در این قطعه به حدود 368 هزار مگاوات ساعت بر اساس کارکرد 24 ساعته و 335 روز در سال خواهد بود. تعداد و حجم مخازن مکش تعادلی به چهار مخزن 15 هزار متر مکعبی با حجم نهایی 60 هزار متر مکعب می‌‌‍‌رسد.
در بخش لوله‌گذاری خطوط انتقال آب قطعه دوم، ظرفیت خط انتقال سه متر مکعب در ثانیه، طول خط انتقال 150 کیلومتر، طول مسیر ثقلی 74کیلومتر، طول مسیر پمپاژ 76 کیلومتر و قطر لوله یک هزار و 600 و یک هزار و 400 میلی‌متر، از نوع لوله فولادی با پوشش داخلی اپوکسی و پوشش خارجی پلی‌اتیلن سه‌لایه طراحی شده است. حداکثر فشار کار خط انتقال در بخش پمپاژ به چهل بار و در بخش ثقلی به شانزده بار می‌رسد. همچنین خط انتقال لوله آب قطعه دوم از مخزن 45 هزار متر مکعبی معدن گل‌گهر شروع می‌شود و در مخزن مجتمع مس سرچشمه به پایان می‌رسد.
در زمینه تامین و انتقال برق در قطعه دوم، توسعه فیدرهای پست 132 سرچشمه از یک فیدر به شش فیدر، چهار پست برق 6/6/132 کیلوولت، خط انتقال برق 132 کیلوولت به طول 80 کیلومتر، فیبر نوری Core 24 به طول حدود 150 کیلومتر و خط انتقال 20 کیلوولت به طول حدودا 150 کیلومتر اجرا شده؛ همچنین شانزده ایستگاه حفاظت کاتدیک نیز ایجاد شده است.

قطعه سوم (از مس سرچشمه تا صنایع فولادی اردکان)

چادرملو، به عنوان یکی از بزرگ‌ترین مناطق معدنی و صنعتی یکپارچه در کشور که توانایی بالایی در تولید سنگ‌آهن (کنسانتره و دانه‌بندی)، گندله، فولاد خام و محصولات نوردی دارد، در راستای توسعه و اشتغال‌زایی در منطقه، نیازمند آب شیرین است. از همین رو، برای تامین آب مورد نیاز منطقه چادرملو همراه با صنایع فولادی اردکان، قطعه سوم انتقال لوله آب خلیج فارس اجرا شد.
قطعه سوم خط انتقال لوله، به طول 370کیلومتر از محل ایستگاه شماره 3 قطعه دوم و به صورت عمدتا ثقلی و بخش اندکی پمپاژ، آب مورد نیاز را به ظرفیت دو متر مکعب در ثانیه و با قطر لوله هزار تا هزار و 200 میلی‌متر به مجتمع فولاد اردکان یزد منتقل می‌کند‌. نقطه شروع خط انتقال قطعه سوم، ایستگاه شماره 3 قطعه دوم و نقطه انتهایی، مجتمع فولادی اردکان یزد است. عملیات بازگشایی مسیر در ابتدای این قطعه در ارتفاعات صعب‌العبور منطقه انار انجام شده است و خط لوله نهایتا با عبور از مناطق مسطح تا فولاد اردکان یزد، ادامه می‌یابد.
طول خط انتقال آب خلیج فارس در قطعه سوم حدود 370 کیلومتر است که در این حدِ‌فاصل، خط فیبر نوری Core 24 نیز نصب می‌شود. قطر لوله مورد استفاده بین هزار تا هزار و 200 میلی‌متر است. علاوه بر این، یک ایستگاه پمپاژ به همراه یک مخزن 15 هزار متر مکعبی در قطعه سوم وجود دارد.
کارگاه شماره 1 در قطعه سوم به منطقه عملیاتی کیلومتر صفر تا 154 کیلومتر اطلاق می‌شود که دارای دو مخزن تعادلی در کیلومتر33 و 47 است. علاوه بر این، سایت مخزن R1 در منطقه عملیاتی کارگاه شماره 1، کیلومتر 33، دارای مخزن یک هزارو 500 متر مکعبی و سایت مخزن R2 در منطقه عملیاتی کارگاه شماره 1، کیلومتر 47، دارای مخزن 15هزار متر مکعبی است.
کارگاه شماره 2 در منطقه عملیاتی کیلومتر 154 تا 280 دارای دو مخزن تعادلی در کیلومتر 172 تا 208 است و یک ایستگاه پمپاژ در کیلومتر 154 نیز به این منطقه تعلق دارد. همچنین سایت مخزن R3 در منطقه عملیاتی کارگاه شماره 2، کیلومتر 172، دارای مخزن 15 هزار متر مکعبی و سایت مخزن R4 در منطقه عملیاتی کارگاه شماره 2، کیلومتر 208، دارای مخزن 20 هزار متر مکعبی است.
در نهایت، کارگاه شماره 3 در منطقه عملیاتی کیلومتر 280 تا 371 دارای دو مخزن تعادلی در کیلومترهای 278 و 370 است. علاوه بر این، سایت مخزن R5 در منطقه عملیاتی کارگاه شماره 3، کیلومتر 278، دارای مخزن 20 هزار متر مکعبی و سایت مخزن R6 در منطقه عملیاتی کارگاه شماره 3، کیلومتر 370، دارای مخزن 15 هزار متر مکعبی است.

سخن پایانی

طرح شیرین‌سازی و انتقال آب خلیج فارس به صنایع معدنی و فلزی سه استان هرمزگان، کرمان و یزد یکی از بزرگ‌ترین پروژه‌های ملی طی سال‌های پس از انقلاب اسلامی است. این پروژه، با به‌کارگیری توان ساخت داخل شامل 194 شرکت داخلی از استان‌های آذربایجان شرقی، زنجان، قزوین، البرز، تهران، مرکزی، سمنان، قم، اصفهان، یزد، کرمان، خراسان رضوی، هرمزگان، فارس و خوزستان، جزو معدود پروژه‌هایی است که توانسته بسیاری از شرکت‌های بزرگ و کوچک داخلی را در یک پروژه بزرگ ملی مشارکت دهد.
از طرف دیگر، 21 شرکت خارجی در این پروژه مشارکت دارند که رکوردی کم‌نظیر محسوب می‌شود. بنابراین به نظر می‌رسد که با تحقق کامل این طرح، صنایع معدنی و فلزی جنوب شرق کشور، به دلیل بی‌نیازی از آب، به‌زودی برنامه توسعه‌ای خود را بر اساس چشم‌اندازهایشان عملیاتی کنند.

تولید محتوای کنکاشیک تجربه ماندگار…

گلگهر، از تولید داخلی حمایت می‌کند

فرهنگ ایمنی، ضرورتی سازمانی

زیرساخت‌های توسعه در گلگهر آماده است

کتاب، میهمان همیشگی خانواده‌های سیرجان شد

آینده را ما رقم می زنیم...

افزایش سرعت عمل صادرکنندگان در منطقه ویژ...

منطقه‌ای برای تحقق توسعه فولاد...

منطقه ویژه خلیج فارس فرصتی طلایی برای اق...

ردپای فلزات در ساحل توسعه...

تحقق تولید در محلی امن و آرام...

نقش اساسی در اقتصاد هرمزگان...

منطقه ویژه نماد توسعه در دوران تحریم...

منطقه ویژه بهشت سرمایه‌گذاری است...

کرانـه روشـن

آینده را ما رقم می زنیم

افزایش سرعت عمل صادرکنندگان در منطقه ویژه خلیج فارس

جهش تولید در بهشت تولید

امروز شاهد انقلاب در اکتشافات کشور هستیم

خرید داخلی اولویت ماست

اعتماد کارکنان افتخار ماست

شماره هشت فصلنامه گوهرسیرجان

شماره هفت فصلنامه گوهرسیرجان

برنامه‌های سرمایه‌ای منطقه ویژه

طرح‌های مصوب در کمیته واگذاری زمین

شرکت‌های فعال و در حال کار

برنامه و عملکرد تولید ۶ ماهه اول سال ۱۳۹۹

مسئولیت اجتماعی گل‌گهر